Showing posts with label பயணம். Show all posts
Showing posts with label பயணம். Show all posts

Tuesday 2 May 2017

மண்ணவனூர் (கொடைக்கானல்) பயணம்-பாகம் 1

இன்னும் அக்னி நட்சத்திரம் ஆரம்பிக்கல..  அதுக்குள்ள சூரிய பகவான் செஞ்சுரி போட்டாப்ல.. வெளிய போய் வீட்டுக்கு வர்றதுக்குள்ள எண்ணை தடவாமயே நல்லா வருத்து அனுப்புறாப்ல.. அவருகிட்ட இருந்து தப்பிச்சு எங்கயாவது கோடை வாசஸ்தளம் போய் தஞ்சமடைந்து,
              
              “ நீல வானம் ...................நீயும் நானும்...............
                            கண்களே பாஷையாய்... கைகளே ஆசையாய்...
                            வையமே கோயிலாய்... வானமே வாயிலாய்...
                            பால்வெளி பாயிலே, சாய்ந்து நாம் ஆடுவோம்..."

என்று உங்கள் மனம் பாட ஏங்குதா? அப்ப வாங்க மண்ணவனூருக்கு… 


என்னடா இது கேள்விப்படாத ஊரா இருக்கேனு பாக்குறீங்களா?? மேற்சொன்ன பாடலை ‘மன்மதன் அம்பு’ படத்தில் உலகநாயகன் கமல் பிரெஞ்சு நடிகை கரோலினுடன் பாடுவது இங்கு தான். அதே படத்தில் மற்றொரு பாடலில் சூரியாவும் திரிஷாவும் உய்யாலா.. உய்யாலா.. என்று குத்தாட்டம் போடுவதும் இங்கு தான். தெனாலி, குட்டி போன்ற படங்களும், ஐ படத்தில் எமி ஜாக்சன் கட்டியிருப்பாரே ஒரு கனவு இல்லம் அந்தக் காட்சி எல்லாம் படமாக்கப் பட்டது இங்கு தான். எல்லையில்லாப் புல்வெளியும் நடுவில் ஒரு அழகிய ஏரியும் பறவைகளின் ஒலியைத் தவிர வேறு எந்தத் தொந்தரவும் இல்லாத இடத்தை யாருக்குத்தான் பிடிக்காது. அதனால் மண்ணவனூர் எப்போதும் சினிமாக்காரர்களின் சொர்க்கபுரியாகவே இருக்கிறது. 




கொங்கு நாட்ட கோடைல இருந்து காப்பாத்துறது ஊட்டினா, நம்ம பாண்டிய நாட்டுக்கு கொடைக்கானல் தாங்க.. எங்க ஊர்ல இருந்து வெறும் 80 கிமீ தூரத்துல இருக்குறதால திடீர்னு டூர் போனும்னா விடு வண்டிய கொடைக்கானலுக்குனு கிளம்பிருவோம். அப்படி எல்லோருக்கும் தெரிந்த கொடைக்கானலில் பலருக்கும் தெரியாத ஒரு அழகுப்பிரதேசம் தான் மண்ணவனூர். கொடைக்கானலில் இருந்து கவிஞ்சி, பூண்டி செல்லும் வழியில் சுமார் 35 கிமீ தொலைவில் இவ்விடம் உள்ளது. வெட்கத்தில் தன் முகம் மறைக்கும் பருவ மங்கை போல் கொள்ளை அழகை எவரும் அறியாமல் மறைத்துக் கிடக்கிறது மண்ணவனூர். 


பொதுவாகக் கொடைக்கானல் செல்லும் நாம் நேராகப் பேருந்து நிலையம் அருகில் அறை எடுத்துத் தங்கி, அப்படியே பைன் மரக்காடு, குனா குகை, மோயர் பாய்ண்ட், பசுமைப் பள்ளத்தாக்கு, பில்லர் ராக் என்று ஒரு ரவுண்டு வந்து விட்டு, மதியம் தாவரவியல் பூங்காவில் இளைப்பாறிவிட்டு மாலை படகு சவாரியை முடித்துவிட்டு ஊர் திரும்பி விடுவோம். ஆனால் இன்றைய நிலையில் இவ்விடங்கள் எல்லாம் இயற்கையை இழந்து செயற்கையாய் மாறிக் கிடக்கிறது என்பது என் கருத்து. உண்மையான இயற்கையை ரசிக்க வேண்டும் என்றால் கொடைக்கானலைத் தாண்டி அதைச் சுற்றியுள்ள மலைக் கிராமங்களுக்குத் தான் செல்ல வேண்டும். அப்படி ஒரு இடம் தான் மண்ணவனூர்.

சென்ற மாதம் நான், நண்பர்கள் மனோ, கண்ணன், பழனி ஆகியோருடன் மேகமலைப் பயணம் சென்று வந்த பின், மீண்டும் அதே அணி மற்றொரு பயணம் செல்ல ஆவலாய் இருந்தோம். குரங்கனி – கொழுக்குமலை டிரெக்கிங், வாகமன் போன்ற இடங்களைப் பரிசீலித்து விடுப்பு எடுப்பதில் பிரச்சனை இருந்ததால் ஒரு நாள் பயணமாக அருகில் எங்காவது செல்லலாம் என்று திட்டமிட்டு மண்ணவனூரைத் தேர்ந்தெடுத்தோம். அறை முன்பதிவு செய்ய கூகுள் செய்தபோது எதுவும் சிக்கவில்லை. பின்னர் நண்பர் கண்ணன் அவர்கள் கொடைக்கானலில் தனக்குத் தெரிந்த ஒரு நண்பர் மூலம் மண்ணவனூரில் உள்ள ஒரு விடுதியின் தொலைபேசி எண்ணைப் பெற்றுத் தந்ததால் அறை முன்பதிவு செய்தோம். சனிக்கிழமை மாலை கிளம்பி மண்ணவனூரில் தங்கிவிட்டு ஞாயிறு மாலை ஊர் திரும்புவதாகத் திட்டம்.

ஆனால் எதிர்பாராதவிதமாகத் தங்களின் சொந்தக் காரணங்களுக்காகக் கண்ணனும், பழனியும் இந்தப் பயணத்தில் கலந்துகொள்ள இயலவில்லை. மனோவும் நானும் மட்டும் இப்போது மிச்சம். ஒரு பயணம் செல்லத் திட்டமிட்டு அதை ரத்து செய்தால் அது மனதை உருத்திக்கொண்டே இருக்கும். ஆகையால் எப்படியாவது பயணத்தை முடித்து விட்டால் தான் நமக்கு நிம்மதி. மனோவும் என்னைப்போல் தான். பயணத்திற்கு அடிமைப்பட்டவர்கள் நாங்கள். ஆகையால் நாங்கள் எப்படியும் மண்ணவனூரைப் பார்த்துவிடுவது என்று முடிவெடுத்தோம்.

மனோவுக்குக் கொடைக்கானலில் சொந்த வேலைகள் இருந்ததால் வெள்ளிக்கிழமையே கிளம்பிவிட்டார். எனக்கு சனிக்கிழமை அரை நாள் அலுவலகம் இருந்ததால் காலையில் அலுவலகம் சென்றுவிட்டு மதியம் பெரியகுளத்தில் இருந்து தனியாக என் பைக்கைக் கிளப்பினேன் கொடைக்கானலுக்கு..

பெரியகுளத்தில் இருந்து கொடைக்கானல் செல்லத் தேவதானப்பட்டி வழியாகக் கட் ரோடு (ghat road) சென்று அங்கிருந்து  காமக்காபட்டி வழியாகச் செல்லும் மலைப்பாதையில் செல்ல வேண்டும். மொத்தம் 70 கிமீ. அதில் 52 கிமீ மலைப்பாதை. கொடைக்கானல் செல்லும் மலைப் பாதை மற்ற மலைப்பாதைகள் போல் அதிக ஆபத்தில்லாதது. அதிகக் கொண்டைஊசி வளைவுகளோ, ஏற்றமோ இல்லாத வளைந்து நெலிந்து செல்லும் அகலமான சாலை. பிரதான சுற்றுலாத்தளம் என்பதால் சாலையும் நன்றாகப் பராமரிக்கப் படுகிறது.

கட் ரோடில் பைக் டயரில் காற்றழுத்தத்தைச் சோதனை செய்துவிட்டுக் கிளம்பினேன். வெயில் சற்றுத் தூக்கலாகவே இருந்தது. மலைப்பாதையின் ஆரம்பத்தில் இருபுறமும் இளநீர்க் கடைகளும், சின்னச் சின்ன உணவு விடுதிகளும் வரிசை கட்டுகிறது. சாலையின் இருபுறமும் புளியமரங்கள் அடர்ந்திருக்கிறது.


 சின்னச் சின்ன ஊர்களையும் வனத்துறை சோதனைச் சாவடியையும் கடந்து சாலை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உயரே செல்கிறது.

மலைச் சாலை ஆரம்பம்
சிறிது நேரம் மலைப் பாதையில் பயணம் செய்த பின்பு இடதுபுறம் மஞ்சலாறு அணை நம் கண்களுக்குப் புலப்படுகிறது. சுற்றிலும் தென்னந்தோப்பால் சூழப்பட்ட அழகிய அணை. வத்தலக்குண்டு, தேவதானப்பட்டி பகுதிகளுக்கு நீர் ஆதாரம். 


மஞ்சலாறு அணை
கொஞ்ச தூரம் சென்றதும் டம்டம் பாறை என்ற இடம் வருகிறது. அங்கிருந்து மஞ்சலாறு அணையையும் இந்தியாவின் உயரமான அருவிகளில் ஒன்றான தலையாறு அருவியையும் ரசிக்கலாம். எலி வால் அருவி மற்றும் கேத்தரின் அருவி என்று இந்த அருவிக்கு வேறு பெயர்களும் உள்ளன. அருவியின் மொத்த உயரம் 300 மீ.  அருவியில் அதிகமாக நீர் விழும்போது அந்தச் சத்தம் ‘டம் டம்’ என்று இந்த இடத்தில் கேட்குமாம். அதனால் தான் இந்த இடத்திற்கு டம்டம் பாறை என்று பெயர் வந்ததாம். 
தூரத்தில் தலையாறு அருவி

தலையாறு அருவி (image source : wikimapia)

தலையாறு அருவி (image source:wikimapia)
ஒரு காட்சிக் கோபுரம் பயன்பாடின்றி உள்ளது. இங்கே வருவோரிடம் உணவுகளை வாங்கி உண்ண எப்பொழுதும் குரங்குக் கூட்டம் இங்கே இருக்கிறது. நாமாகக் கொடுக்கவில்லையெனில் அவை பறிக்கவும் தயங்காது. மனிதன் கொடுத்துப் பழக்கியதால் நாளடைவில் அவை உணவைத் தேடி உண்பதை மறந்து நம்மையே எதிர்பார்த்துப் பழகிவிட்டிருக்கிறது. அந்தப் பழக்கம், நாம் கொடுக்க மறுக்கும்போது நம்மைத் தாக்கவும் உந்துகிறது. அதனால் தான் நாம் காடுகளுக்குச் செல்லும் இடங்களில் வனவிலங்குகளுக்கு உணவளிக்க வேண்டாம் என்று அறிவிப்புப் பலகைகளை வனத்துறை வைத்துள்ளது. 
காட்சிக் கோபுரம்
குரங்கு தெரிகிறதா??
தொடர்ந்து பயணிக்கிறோம். வளைந்து நெலிந்து செல்லும் சாலையில் நாம் பைக்கில் பயணிப்பது சுகானுபவமாக இருக்கிறது.




கும்பரை பிரிவு, ஊத்து, பெருமாள் மலை ஆகிய ஊர்களைக் கடந்து செல்லச் செல்லக் குளிரும் மெல்ல மெல்ல அதிகரிப்பதை உணருகிறோம். பெருமாள்மலையைக் கடந்தவுடன் வெள்ளி அருவியை அடைகிறோம். அருவியில் வழியும் நீர் வெள்ளியை உருக்கி ஊற்றுவதுபோல் இருப்பதால் இந்தப் பெயர். குளிக்க இயலாது. புகைப்படம் மட்டும் எடுத்துக் கொள்ளலாம். பிரட் ஆம்லெட், மிளகாய் பஜ்ஜிக் கடைகள் வரிசையாய் இருக்கின்றது. ஷ்வெட்டர் மற்றும் பொம்மைக் கடைகளும்… கொடைக்கானலில் அனைத்து இடங்களிலும் இந்தக் கடைகளைக் காணலாம். வழியெங்கும் ஆங்காங்கே பழக்கடைகள் இருக்கின்றன. கொடைக்கானல் மலையில் விளையும் பிளம்ஸ், பேரிக்காய், வெண்ணைப் பழம், பேஸன் பழம் போன்றவற்றை வாங்கலாம். 


வெள்ளி அருவி
அனைத்தையும் கடந்து மனோ இருக்கும் விடுதியை அடைந்தேன். மனோவின் மாப்பிள்ளை 'தென்னரசு'வும் நம் பயணத்தில் கலந்து கொள்வதாகத் தெரிவித்தார். தென்னரசு சிவில் இஞ்சினியரிங் முடித்துவிட்டு ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் பணியாற்றுகிறார். தென்னரசு வந்ததும் மண்ணவனூர் கிளம்பினோம். மண்ணவனூர் செல்லப் பைன் மரக்காடு செல்லும் சாலையில் சென்று, மோயர் பாயிண்டுக்கு முன்னர் வலதுபுறம் பிரியும் பூம்பாறை செல்லும் சாலையில் செல்ல வேண்டும். உயர்ந்த மரங்களால் சூழப்பட்ட இந்தச் சாலை இயற்கைக் காட்சிகள் நிறைந்து, பயணம் செல்ல அருமையான சாலை என்று பலராலும் விரும்பப்படுகிறது. பூம்பாறை வரை இருக்கும் சாலை ஒரு தேசிய நெடுஞ்சாலையைப் போல் மிக நேர்த்தியாகக் கட்டமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. இத்தகைய சாலையில் நமது பைக் கியரை அவ்வளவாக மாற்றாமல் வளையும் சாலைக்கேற்ப நமது பைக்கை சாய்த்து ஓட்டுவது தனி உற்சாகம். செல்லும் வேகத்தில் எதிர்வரும் குளிர்காற்று குண்டூசிக் கணைகளாய் நம் மீது பட்டுத் தெறிக்கிறது. பூம்பாறை கொடைக்கானல் பகுதியில் உள்ள அழகிய கிராமங்களில் ஒன்று. TERRACE FARMING எனப்படும் மலையைப் படிக்கட்டு போல் அடுக்கடுக்காகச் செதுக்கிச் செய்யப்படும் விவசாய முறை இங்கு நடைபெருகிறது. நாம் உண்ணும் உருளைக்கிழங்கு, முட்டைகோஸ், பீன்ஸ், பூண்டு, கேரட் போன்றவை இந்த மலைமக்கள் கஷ்டப்பட்டு விளைவிப்பவை தான். பூம்பாறை, கவுஞ்சி, கிளாவரை, பூண்டி, பள்ளங்கி, மண்ணவனூர் உள்ளிட்ட அனைத்து மலைக் கிராமங்களிலும் இந்த முறையில் விவசாயம் நடைபெறுகிறது.

பூம்பாறை செல்லும் சாலை வலதுபுறம் பிரிய நாம் கவுஞ்சி செல்லும் சாலையில் தொடர்ந்து செல்கிறோம். பூம்பாறைக்குப் பிறகு சாலை சேதமடைந்துள்ளது. இங்கிருந்து 12 கிமீ சென்றால் நாம் ஆவலுடன் எதிர்பார்த்த மண்ணவனூரை அடைகிறோம். நாம் தங்கும் விடுதி மண்ணவனூர் பிரிவிலேயே உள்ளது. ஊருக்குள் செல்ல வேண்டியதில்லை.  விடுதிக்குப் பொறுப்பாளராகத் தங்கவேல் என்ற பெரியவர் இருந்தார். அறையைச் சென்று பார்த்தோம். மிக மிகச் சிறிய அறை ஒரு கட்டில் போடும் அளவுக்கு மட்டும் இருந்தது. கொஞ்சம் தூய்மையாக இருந்திருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும். வேறு வழி இல்லை. இரண்டு அறைகளைப் பெற்றுக்கொண்டோம். மண்ணவனூரில் இருக்கும் ஒரு பிரச்சனை தங்க நல்ல அறைகள் உள்ள விடுதிகள் இல்லை. இருப்பது இரண்டு விடுதிகள் மட்டுமே. மற்றொன்று இதைப் போன்றே என்று உள்ளூர்வாசிகள் சொல்லக் கேட்டோம். புதிதாக ஒரு விடுதி இப்பொழுதுதான் கட்டப்படுகிறது. 

[ மண்ணவனூர் பயணக்கட்டுரையைப் படித்துவிட்டு, மண்ணவனூர் வனத்துறையில் பணிபுரியும் வனவர் திரு.டேவிட் ராஜா அவர்கள் நம்மை அழைத்திருந்தார். வனத்துறை சார்பாக மண்ணவனூரில் இயற்கையான சூழலில் தங்கவும், உணவும், காட்டுக்குள் சென்றுவர வழிகாட்டி மற்றும் வனத்திற்குள் தங்க கூடார வசதியும் தற்போது செய்யப்பட்டிருப்பதாகத் தெரிவித்தார். வனத்துறையின் இந்த முயற்சி பாராட்டக்கூடியது. விருப்பம் உள்ளவர்கள் இந்த வசதிகளைப் பயன்படுத்தி மகிழலாம். தொடர்புக்கு: திரு.டேவிட் ராஜா, வனவர், செல்போன் எண்:9751495138 ]

மண்ணவனூர்
கீழே இருந்த ஒரு சின்ன உணவகத்தில் இரவு உணவு சொல்லிவிட்டு வெளியே சென்றோம். இருள் சூழ ஆரம்பித்திருந்தது. சாலையின் இருபுறமும் சில தேனீர் மற்றும் உணவு விடுதிகள் இருந்தன. ஒரு அரசு மதுபானக் கடையும் இருந்தது. விடுதிக்கு எதிரே மத்திய அரசுக்குச் சொந்தமான செம்மறியாடு ஆராய்ச்சி நிலையம் உள்ளது. ஒரு அரை கிமீ தூரத்தில் நாம் காண வந்த மண்ணவனூர் ஏரி உள்ளது. குளிருக்கு இதமாக ஒரு தேனீர் அருந்திவிட்டு அறைக்கு வந்தோம்.




Saturday 22 April 2017

மேகமலைப் பயணம் - நிறைவு

                    
              மேகமலைப் பயணம் - பாகம் 1
              மேகமலைப் பயணம் - பாகம் 2
              மேகமலைப் பயணம் - பாகம் 3
                                                
உதவியாளர் கண்ணன் சொன்ன அடையாளங்களை வைத்து நாங்கள் முன்னேறினோம். ஏரியை ஒட்டி செல்லும் சாலை, ஓரிடத்தில் பேருந்து நிறுத்தம், அதை ஒட்டி வலதுபுறம் ஏரிக்குள் இறங்கும் பாதை, ஏரிக்குள் பயணம், ஓரிடத்தில் உடைந்த சின்னப் பாலம், இவற்றைத் தாண்டினால் மறுகரையில் வெளியேறி மீண்டும் தேயிலை எஸ்டேட்டுக்குள் பயணம். ஏரிக்குள் பைக்கை ஓட்டிச் சென்றது புது அனுபவமாக இருந்தது.

ஏரிக்குள் செல்லும் பாதை

அணை கட்டியபோது வெட்டப்பட்ட பலநூறு மரங்களின் தண்டுப்பகுதி தண்ணீருக்கு வெளியே தெரிகின்றது. அதில் ஒரு சில மரங்கள் ஒரு டபுள் பெட் அளவுக்கு அகளமாக இருந்தது ஆச்சரியம்.


தண்ணீரின் விளிம்பு வரை புற்கள் முளைத்து பச்சைப் பசேல் என்று பார்க்க ரம்மியமாக இருந்தது. வற்றியிருந்த தண்ணீர் ஆங்காங்கே சிறு தீவுகளை உருவாக்கியிருந்தது. அங்கேயே ஒரு குடில் அமைத்துக் தங்கிவிடத் தோன்றியது.





தண்ணீருக்கு அருகில் பைக்கைக் கொண்டு சென்று நிறுத்தினோம். புல்தரை தண்ணீர் ஊரிப்போய் பொதுபொதுவென்று இருந்ததால் பைக்கின் சைடு ஸ்டாண்டு பூமிக்குள் இறங்கியது.




அணைத் தண்ணீர் குளிர்ச்சியாக இருந்தது. தூய்மையான அந்தத் தண்ணீரை ஆசை தீர அள்ளிப் பருகினோம். தண்ணீரின் உண்மையான சுவையை உணர முடிந்தது. முகம் கழுவிப் புத்துணர்ச்சி அடைந்தோம். பயணத்தைத் தொடர்ந்தோம். உடைந்த பாலத்தைக் கடக்கும்போது கொஞ்சம் பயம் தொற்றிக்கொள்கிறது.  வழியில் வெண்ணியாறு எஸ்டேட் வருகிறது. அங்குதான் sandriver cottage உள்ளது. எஸ்டேட் விடுதியில் தங்கினால் நாம் அவர்களின் எஸ்டேட்டுக்குள் செல்லவோ சுற்றிப் பார்க்கவோ தடை இல்லை. அவர்களின் டீ பேக்டரியையும் இலவசமாகச் சுற்றிப் பார்த்து டீ தயாரிக்கும் முறையைத் தெரிந்து கொள்ளலாம். மற்றவர்கள் தலைக்கு ரூ.100 கொடுத்துப் பார்க்கலாம்.



தொடர்ந்து பயணித்தோம். இதுவரை வெட்டவெளியில் சென்ற சாலை மெல்ல மெல்லக் காட்டிற்குள் நம்மை அழைத்துச் செல்கிறது. அடர்ந்த காடு பகலிலும் இருளைக் கொடுக்கிறது. சாலையின் இருபுறமும் உள்ள உயர்ந்த மரங்கள் அந்த இருளில் திகிலை ஏற்படுத்துகிறது. ஒரு வித நடுக்கத்துடனே பைக்கைச் செலுத்தினோம். காட்டை விட்டு வெளியேறிய பிறகு தான் நிம்மதி பிறந்தது. ஒரு வழியாக 1 மணி நேரம் கழித்து மஹாராஜாமெட்டை அடைந்தோம். மஹாராஜாமெட்டு என்பது ஒரு கிராமம். அங்கேதான் நாம் பார்க்க வேண்டிய வியூ பாயிண்ட் இருக்கிறது. வியூ பாயிண்ட் செல்லும் பாதை தெரியாமல் சாலை முடியும் வரை சென்றபோது நாங்கள் இரவங்களாறு அணையை அடைந்தோம். அணை உள்ளே செல்ல அனுமதி கிடைக்கிறது. நேரமின்மையால் நாங்கள் உள்ளே செல்லவில்லை.

இரவங்கலாறு அணை



மஹாராஜாமெட்டு வியூ பாயிண்ட் செல்ல நாம் வந்த பாதையிலேயே திரும்பி வந்து, அந்தச் சாலையின் ஒரு வளைவை ஒட்டி செல்லும் ஒரு சின்னக் கல்பாதையில் செல்ல வேண்டும். நான்கு சக்கர வாகனங்கள் செல்லும் அளவுக்கு அகலம் இல்லை. நட்டுக்குத்தலான பாதை. திரில்லுக்காக நாங்கள் அதில் எங்கள் பைக்கை ஏற்றிச் சென்றோம். ஆனால் நடந்து செல்வதே பாதுகாப்பு. ஒற்றையடிப் பாதை நம்மை ஒரு மலைக் குன்றின் மேல் கொண்டு செல்கிறது. மரங்களற்ற புற்கள் மேவிய ஒரு மொட்டைக்குன்று. சுற்றிலும் மூன்று புறமும் பள்ளத்தாக்கு. மூன்றுபுறமும் வெவ்வேறு காட்சிகள். இடதுபுறம் தேயிலைத் தோட்டங்கள், வலது புறம் சென்றால் தமிழகத்தின் சமவெளிப் பகுதி, நேராகப் பார்த்தால் கேரளாவின் தேக்கடி மலைப் பகுதி. நாம் சென்றபோது யாருமே இல்லை. சுதந்திரமாகச் சுற்றித் திரிந்தோம். முதலில் வலதுபுறம் சென்று மலைமுகட்டில் சிறிது நேரம் அமர்ந்தோம். சின்னமனூர், கம்பம் போன்ற தமிழகப் பகுதிகள் தெரிகிறது. நல்ல காற்று வெயிலுக்கும் மனதுக்கும் இதமாக இருந்தது. சொர்க்கதில் இருந்து பூமியைப் பார்த்தது போல் ஒரு தோற்றம். சற்றுத் தடுக்கினால் நிஜமாகவே சொர்க்கத்துக்குச் செல்லலாம் என்பது வேறு விசயம்.


பாதுகாப்பு வேலி எதுவும் இல்லை. ஆகையால் நமது மனதுக்கும் வேலி இட முடியவில்லை. இது போன்ற சூழல் மனச்சோர்வை நீக்கி புத்துணர்ச்சியைக் கொடுக்க வல்லது. சிறிது நேரம் இருந்துவிட்டு மலைமுகட்டின் மேற்குப் பக்கம் சென்றோம். ஒரு போலீஸ்காரர் எங்களை அங்கே செல்ல அனுமதிக்கவில்லை. நாங்கள் பத்து நிமிடத்தில் திரும்பிவிடுவதாகச் சொல்லி அனுமதி வாங்கிச் சென்றோம். அது மலைமுகட்டின் உயரமான இடம். கேரளாவை நோக்கி உள்ள பகுதி. போகும் வழியில் ஒரு சிலுவை நிருவப்பட்டிருந்தது, பொங்கல் வைத்த தடங்களும் இருந்தன. நம்மையும் அறியாமல் உடலில் சிலிர்ப்பைக் கொடுக்க சிறிது நேரம் பிரார்த்தனை செய்தோம்.




அதற்கு அடுத்து ஒரு சிரிய சோலை தென்பட்டது. அருகில் சென்றால் நடுவில் ஒரு சிறிய கோயில். அழகாக இருந்தது. கோவிலுக்கு செல்லும் பாதை முன்பு ஒரு இடத்தில் தண்ணீர் தேங்கியிருந்தது. அருகே சென்று பார்த்தபோது தான் அது ஒரு சிறிய கேணி என்பது தெரிந்தது. இயற்கையான நீர் ஊற்றால் அமைந்திருந்தது. நல்ல ஆழமாகவே இருந்தது. இயற்கை நமக்கு வழங்கும் ஆச்சரியங்கள் இது தான். அவ்வளவு உயரத்தில் இப்படியான ஒரு நீரூற்றை நாம் எதிர்பார்க்க முடியுமா??!! வனத்துறை அனுமதி கிடைத்தால் கேம்ப் அமைத்துத் தங்க அருமையான இடம்.




 
நீரூற்றைக் கடந்து சென்றால் போலீஸ் கட்டிடம் ஒன்று இருந்தது.  அருகில் சிதிலமடைந்த மற்றொரு கோயில் கோபுரம் இன்றி இருந்தது. உள்ளே காளி போன்று ஒரு கடவுள் சிலை இருந்தது. வணங்கினோம். 

கோபுரமில்லாக் கோவில
சிதிலமடைந்த சிலைகள்
கோயில் பின்புறம் இருந்த நிழலில் சிறிது நேரம் அமர்ந்து ஓய்வெடுத்தோம். சிறிது ஓய்வுக்குப் பின் தேக்கடியை நோக்கிய மலை முகட்டிற்கு சென்றோம். முகட்டிலேயும் ஒரு சிரிய தின்னைக் கோயில் அழகாக இருந்தது.


இங்கிருந்து பார்த்தால் தேக்கடி அணையும், சபரிமலையும் தெரியும் என்றார்கள். அன்று தேக்கடி மலைப் பகுதி முழுதும் மேகமூட்டமாக இருந்ததால் எங்களால் பார்க்க இயலவில்லை. மலைமுகட்டில் நின்று ஊஊஊஊஊஊ…… என்று கத்தினோம். புகைப்படம் எடுத்தோம்.  பள்ளத்தாக்கைப் பார்த்தவுடன் பழனிக்கு பயம் வந்துவிட்டது. மிக எச்சரிக்கையாகவே புகைப்படங்களுக்கு போஸ் கொடுத்தார். நம்மையும் விளிம்புக்குச் செல்ல விடவில்லை. 


ஆங்காங்கே தும்பைச் செடிகள் முளைத்திருந்தன. பட்டாம்பூச்சிகள் தேன் உண்ணுமே சின்னச் சின்ன வெள்ளைப் பூக்களையுடைய அந்தச் செடி தான். எங்கள் ஊரில் கூடப் பார்த்துப் பல வருடங்கள் ஆகிவிட்டது. அதில் இருந்தப் பூக்களை எடுத்துத் தேனைச் சுவைத்து ஆனந்தப் பட்டோம். மலைக்குன்றின் பக்கவாட்டில் இருந்து கீழிறங்கிச் செல்லும் ஒரு பாதை கேரளச் செக்போஸ்ட் வரை செல்கிறது.. நேரமின்மையால் அங்கிருந்து திரும்ப மனமின்றித் திரும்பினோம். வரும்போது அந்தப் போலீஸ்காரருக்கு நன்றியைத் தெரிவித்தோம். அவரும் சந்தோஷமாக நமக்குக் கையசைத்து வழியனுப்பி வைத்தார்.
ஒரு மணிக்கு அறையை அடைந்தோம். இனி ஊருக்குக் கிளம்ப வேண்டும். கிளம்புவதற்கு மனது வரவில்லை. ஆனால் ஒவ்வொரு பயணமும் ஒரு முடிவுக்கு வந்து தானே ஆக வேண்டும். பேக் செய்து உதவியாளர் கண்ணனிடம் கூடிய சீக்கிரம் திரும்பி வருவோம் என்று கூறிவிட்டுக் கிளம்பினோம். மேகமலை நினைவுகளுடன் சீராக பைக்கைச் செலுத்தினோம். வழியில் இரண்டு இடங்களில் வெடி வைக்கப்பட்டப் பாறைகள் சாலையை அடைத்திருந்தது. சீர் செய்யப்படும்வரை உச்சி வெயிலில் காத்திருந்தோம்.
சீர் செய்யப்படும் சாலை
நமக்குப் பின்னால் எக்ஸ்.யூ.வி காரில் வந்த வடநாட்டு இளைஞர்களும் காத்திருந்தனர். மினி ஸ்கர்ட் அணிந்த இரண்டு பெண்களும் அதில் இருந்தனர். சாலை சீராகத் தாமதம் ஆனதால் அதில் ஒரு பெண் ஒரு பீர் பாட்டிலை எடுத்து ரோட்டோரம் அமர்ந்து குடிக்க ஆரம்பித்து விட்டார். அரை மணி நேரத்தில் சாலை சீரானதும் கிளம்பினோம். கீழே இறங்க இறங்க பசுமை குறைந்து வெயிலும் படிப்படியாக அதிகரித்தது. மண்ணாக இருந்த சலையில் பைக்கை சுதாரிப்புடன் செலுத்த வேண்டி இருந்தது. இருந்தும் ஓரு திருப்பத்தில் என் பைக்கின் டயர் வாரிவிட்டு பைக் கீழே விழுந்தது. பைக் சாயும்போதே நான் அதில் இருந்து தவ்வி தரையில் கையை ஊன்றி பேலன்ஸ் செய்து தப்பித்தேன். கையுறை அணிந்திருந்ததால் கையில் அடிபடவில்லை. பைக்கை நிமிர்த்தி சோதித்தேன். பம்பர் உடைந்திருந்தது. ஃபுட்ரெஸ்ட் தேய்ந்திருந்தது. பைக் பாடியில் சீராய்ப்பு எதும் இல்லாததால் நிம்மதி அடைந்தேன். காப்பாற்றிய கடவுளுக்கு நன்றி சொல்லிவிட்டுக் கிளம்பி ஒரு வழியாக அடிவாரத்தை அடைந்தோம். வெற்றிகரமாக ஒரு மலைப்பயணத்தை முடித்த உற்சாகத்தில் துள்ளிக் குதித்தோம். ஆனந்தக் கூச்சலிட்டோம். ஆம் எத்தனையோ முறை மூணாறு, கொடைக்கானல், சிறுமலைக்கு அசால்ட்டாக பைக்கில் சென்று வந்திருந்தாலும் மேகமலைப் பயணம் மட்டுமே சவால் நிறைந்ததாக இருந்தது. கிளம்புமுன் சற்று பயத்துடன் தான் கிளம்பினோம். ஆனால் அந்தக் கரடுமுரடான சாலை அளித்த சவாலைக் கடந்து வந்தது எங்கள் தன்னம்பிக்கையை அதிகரித்திருந்து. இமயமலை போன்ற பகுதிகளுக்கு சாகசப் பயணம் செல்ல விரும்புவோர் ஒரு முன்னோட்டமாக மேகமலை சென்று வரலாம் என்பது என் கருத்து. சின்னமனூரில் மதிய உணவை 4 மணிக்கு முடித்து ஒருவருக்கொருவர் வாழ்த்துக்களைப் பரிமாறிக்கொண்டு விடை பெற்றோம். 6 மணிக்கு வீட்டை அடைந்தபோது அப்பாடா என்றிருந்தது.
வாட்ஸ்அப் குரூப்பின் பெயரை “ மேகமலை நினைவுகள் ‘’ என்று மாற்றினேன். ஆம் மேகமலையின் நினைவுகள் குறைந்தது ஒரு மாதத்திற்காவது என்னுள் மாறாது இருக்கும். அன்றாட அலுவல்களால் அலுத்துப்போன மனதிற்கும் உடலுக்கும் பயணம் எப்போதும் ஒரு புத்துணர்ச்சியைக் கொடுக்கிறது. அதனால் சொல்கிறேன், என்னைப் பொருத்தவரை பயணம் கூட  தியானம் போன்றதே…
நன்றி!!!

பயண அனுபவத்தில் இருந்து டிப்ஸ்:
Ø  மேகமலை செல்பவர்கள் முன்கூட்டியே அறை முன்பதிவு செய்துகொள்வது நல்லது. இல்லையென்றால் விடுமுறை நாட்ளில் அறைகள் கிடைப்பது கடினம்.
Ø  பட்ஜெட் அறைகள்: 1.inspection bangalow, உள்ளேயே TASMAC கடை உள்ளது. 2. பஞ்சாயத்து விடுதி. இரண்டுக்கும் முன்பதிவு செய்ய, திரு.முருகன் (ஹோட்டல்காரர்) CELL NO: 9442781748, பஞ்சாயத்து விடுதி உதவியாளர்கள் கண்ணன் 7598250335, முருகன் 9488227944. அறை வாடகை ரூ.850-/-. எக்ஸ்ரா பெட் ரூ.350-/-.
Ø  சொகுசு அறைகள் Sand river cottage, cloud mountain bangalow. இவர்களுக்கு தனி வலைதளம் உள்ளது.
Ø   உணவுக்கு முருகன் கடை. பஞ்சாயத்து விடுதி வளாகத்தில் உள்ளது. சுவை சாப்பிடும் அளவுக்கு இருக்கும்.
Ø  Route சென்னை, கோவை, பெங்களூரில் இருந்து வருவோருக்கு, திண்டுக்கல்>வத்தலக்குண்டு>பெரியகுளம்>தேனி>சின்னமனூர்>மேகமலை>ஹைவேவிஸ்
Ø  கேரளாவில் இருந்து குமுளி>கம்பம்>சின்னமனூர்>மேகமலை>ஹைவேவிஸ்
Ø  சின்னமனூரில் ஸ்னாக்ஸ், குடிநீர் வாங்கிக்கொள்ளலாம். பெட்ரோல், டீசல் நிரப்பிக்கொள்ளலாம்.
Ø  பைக்கில் வருவோர் இஞ்சின், டயர், பிரேக், கிளட்ச் கண்டிசன் செக் செய்து எடுத்து வருவது நல்லது. மலைச் சாலையில் பழுதோ, பஞ்சரோ ஏற்பட்டால் ரொம்ப கஷ்டம்.
Ø  காரில் வருபவர்கள் SUV, MPV வகை கார்களில் வருவது நல்லது.
Ø  இரவில் குளிர் அதிகமாக இருக்கும். ஸ்வெட்டர், கையுறை, VASELIN கொண்டு வருவது நல்லது.
Ø  மழைக்காலத்தில் அட்டைப் பூச்சிகள் தொல்லை இருக்கும்.
Ø  சரிவான பாதைகளில் நடக்க நல்ல கிரிப் உள்ள ஷூக்கள் தேவை.
Ø  பார்க்க வேண்டிய இடங்கள் ஹைவேவிஸ் டேம், மஹாராஜாமெட்டு, இரவங்களாறு டேம், தூவானம் டேம். வட்டப்பாறை.
Ø  ஹைவேவிஸ் டேம் வரும் வழியிலேயே உள்ளது.
Ø  மஹாராஜாமெட்டு, இரவங்களார் டேம் செல்ல முருகன் கடையில் ஜீப் ரூ.2500-/- வாடகைக்கு கிடைக்கும்.
Ø  தூவானம் டேம் நடந்து செல்லலாம். வாகனத்தில் செல்ல EB Dept அனுமதி வேண்டும்.
Ø  வட்டப்பாறை தனியார் எஸ்டேட் உள்ளே உள்ளது. விலங்குகள் வரும் இடம். எஸ்டேட் ரிசார்ட்டில் தங்கினால் பார்க்க அனுமதி கிடைக்கும்.
Ø  சீசன்: ஜூன் – நவம்பர், மழைக்காலம். டிசம்பர் – ஃபிப்ரவரி, கடும் குளிர். மார்ச் – மே, வெயில் காலம்.
Ø  செல்போன்- BSNL சிக்னல் மட்டுமே கிடைகிறது.
குறிப்பு: சின்னமனூரில் இருந்து மேகமலைக்குச் சாலை அமைக்கப்பட்டு விட்டால் மேகமலை வணிகமயமாவது உறுதி. பிறகு மனித நடமாட்டம் அதிகமாகி மற்ற மலைப்பிரதேசங்களைப் போல் தன் இயற்கையை இழந்து அனைத்தும் செயற்கையாகி விடும். ஆகவே, மேகமலையின் உண்மையான அழகை ரசிக்க வேண்டும் என்றால் சாலை அமைப்பதற்குள் சென்று வருவது நல்லது.


   அப்போ மேகமலை கிளம்புறீங்க தானே??!!

மேகமலைப் பயணம் - பாகம் 3

                                                 
      மேகமலைப் பயணம் - பாகம் 1                    
      மேகமலைப் பயணம் - பாகம் 2

நிழலும் குளிர்காற்றும் சேர்ந்து உடலில் சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்த தூக்கத்திலிருந்து மெல்ல மீண்டோம். மேகமலையின் சிறப்பே அதுதான். வெயிலில் நிற்கும்போது வெப்பம் வியர்வையை வரவழைத்தாலும் அருகில் ஒரு நிழலில் ஒதுங்கிப் பாருங்கள் நிழலுடன் சேரும் காற்றால் நீங்கள் ஒரு ஸ்வெட்டரையும் ஒரு கப் தேனீரையும் தேடுவீர்கள். நாமும் தேனீரைத் தேடி முருகன் கடைக்குப் போனோம்.
முருகன் கடை முன்பு

மணி ஐந்தை நெருங்கியதால் நாளை  மஹாராஜாமெட்டு செல்லத் திட்டமிட்டு இப்போது தூவானம் டேம் வரைக் காலாற நடந்துவரத் திட்டமிட்டோம். பஞ்சாயத்து அலுவலக நுழைவாயிலை விட்டு வெளியே வந்தவுடன் இடதுபுறம் செல்லும் சாலை வழியாக ஒரு 2 கிமீ வரை நடந்து சென்றால் தூவானம் டேம் செல்லலாம். சாலையின் தொடக்கத்திலேயே மின்துறைச் செக்போஸ்ட் உள்ளது. வாகனங்கள் செல்ல அனுமதி இல்லை. அதிக ஏற்றம் இல்லாத சாலை. நடக்க எளிதாகவே இருந்தது.
தூவானம் செல்லும்போது

உயரே சென்று சாலையின் ஒரு வளைவில் நின்று பார்த்தால் ஊர் மிக அழகாகத் தெரிகிறது. வியூ பாயிண்ட் போல் உள்ளது அந்த இடம்.

ஹைவேவிஸ் எழில் தோற்றம்
தொடர்ந்து போகும்போது தேயிலைத் தோட்டத்தை விடுத்துக் காட்டிற்குள் நடந்து செல்கிறோம். வழியெங்கும் யானையின் கழிவுகள் சாலையிலேயே கிடப்பது லேசாக பயத்தைத் தோற்றுவிக்கின்றது. யானை வந்தால் எப்படித் தப்பிப்பது என்று எங்களுக்குள் விவாதித்துக்கொண்டு முன்னேறினோம். அப்போது ஒரு செங்குத்தான பாறையில் யானையின் கழிவைக் கண்ட பழனி, யானை எப்படி அவ்வளவு உயரத்தில் ஏறிச் சாணமிட்டது என்ற ஒரு கடினமான கேள்வியைக் கேட்டார். யாருக்கும் பதில் தெரியவில்லை. அதற்குள் இருட்டத் தொடங்கியதால் டேம் செல்ல முடியாமல் பாதி வழியிலேயே திரும்பினோம்.
தூவானம் செல்லும் பாதை

விடுதியை அடைந்தபோது நன்றாக இருட்டியிருந்தது. இருட்டில் நான் முருகன் கடைக்கு முன் உள்ள ஒரு இரண்டாடி ஆழமுள்ள கழிவுநீர்க் கால்வாயில் காலை விட்டு தடுமாறி விழப்போனேன். நல்ல வேலையாக அது கழிவுநீர் இன்றிக் காய்ந்திருந்தது. அப்போது ஒருவர் என்னை விழாமல் தாங்கிப்பிடித்தார். அவருக்கு நன்றி தெரிவித்தேன். பிறகு வெளிச்சத்தில் அவரப் பார்த்தபோது எங்கோ பார்த்ததுபோல் இருந்தது. எனக்கு பிடிபடவில்லை. மனோ தான் அவர் சினிமா நடிகர் என்று கூறினார். கொம்பன் போன்ற படங்களில் பெரும்பாலும் போலீஸ் வேடங்களில் நடித்திருக்கிறார். மதுரைக்காரர். நிஜத்திலும் அவர் போலீஸ் SI ஆகப் பணியாற்றுவதாக அவர் உடன் வந்தவர்கள் கூறினார்கள். கண்ணனைத் தொடர்ந்து அனைவரும் அவருடன் கைகுலுக்க அவரும் உற்சாகமாகி நம்முடன் பேசிவிட்டு புகைப்படம் எடுத்துக்கொண்டார். குளிர் அதிகமாக இருந்ததால் இரவு உணவு தயாராகும்வரை கேம்ப் ஃபயர் போட்டுக் குளிர் காய்ந்தோம்.
நடிகருடன்..

உற்சாகமாய் நம் பழனி..

சிறிது நேரத்தில் இரவு உணவாகச் சப்பாத்தியும் சிக்கன் கிரேவியும் அறைக்கு வந்தது. சிக்கன் அருமையாக இருந்தது. சப்பாத்தி தான் வறண்டும் ரப்பர் போலும் இருந்தது. கோதுமையில் அரிசி மாவைக் கலந்து சுட்டால் இப்படி இருக்கும் என்று கண்ணன் அதற்கான காரணத்தைக் கூறினார். அனைவரும் அவரவர் பணி, குடும்பச் சூழல் பற்றி விவாதித்துக் கொண்டிருந்தோம். குழுவில் பழனி மட்டுமே பேச்சிலர். தனது திருமணத் திட்டம் பற்றி ரகசியமாக வைத்திருக்கிறார். கரகாட்டக்காரன் படத்தில் வரும் ‘ ஊருவிட்டு ஊருவந்து காதல் கீதல் பண்ணாதீங்க ‘, பாடலைப் போட்டு எல்லோரும் சேர்ந்து பாடி அவரைக் கலாய்த்தோம். நாளைக் காலை மஹாராஜாமெட்டு சென்றுவிட்டு மதியம் ஊர் திரும்புவதாகத் திட்டம். மனோ மட்டும் காலை பணிக்குச் செல்ல வேண்டிய காரணத்தால் காலையிலேயே ஊர் திரும்ப வேண்டியிருந்தது. மனோவைத் தனியாக அனுப்ப யாருக்கும் மனசு இல்லை. கண்ணன் எப்படியாவது மனோவைத் தங்க வைத்துவிட முயற்சித்தார். ஆனால் மனோ தன்னுடைய நிலையை விளக்கியதும் மனமின்றித் தலையசைத்தார். அரட்டையை முடித்து அந்த நாளுக்கு விடைகொடுத்தோம்.
போர்த்தி இருந்த கம்பிளிக்குள் ஊடுருவிய குளிர் உடலையும் துளைத்துத் தூக்கத்தைக் கலைத்துக்கொண்டிருந்தது. அருகில் இருப்பதால் எத்தனையோ முறை கொடைக்கானல் சென்றுள்ளேன், ஆனால் இப்படி ஒரு குளிரை அனுபவித்தது இல்லை. என்னைப் பொருத்தவரைக் கொடைக்கானலை ஒப்பிடும்போது மேகமலையில் குளிர் அதிகமே. ஏரி அருகிலேயே இருப்பதால் கூட அவ்வாறு இருக்கலாம். அரைக்கண்ணில் விழித்துப் பார்த்தேன். ஒரு உருவம் அறையில் அங்கும் இங்கும் நடந்துகொண்டிருந்தது. மனோ தான் அது. எனக்கு முன்னரே விழித்திருந்தார். ஆறு மணியளவில் அவர் கிளம்பி ஆக வேண்டும். அப்போது தான் அவன் 9:30க்குள் கல்லூரியை அடைய முடியும். உடை மாற்றித் தயாராக இருந்தார். மொபைலில் மணியைப் பார்த்தேன், 5:30 ஆகி இருந்தது. குப்புறப்படுத்து முயற்சித்தும் தூக்கம் வராததால் வேறு வழியுன்றி நானும் எழுந்துவிட்டேன். எனது தூக்கத்தைக் கெடுத்த குளிரால் கண்ணன் மற்றும் பழனியை எதுவும் செய்ய முடியவில்லை. முரட்டுத் தூக்கம் தூங்கிக் கொண்டிருந்தனர் இருவரும். வெளியே எட்டிப்பார்த்தேன். டியூப் லைட் வெளிச்சத்திலும் பனி அப்பட்டமாகத் தெரிந்தது.
அதிகாலைப் பனி
மணி 6 ஆகி இருந்தது. முருகன் கடை திறந்திருந்தால் டீக் குடிக்கலாம் என்று கீழே சென்றோம். அப்போது தான் கடையைத் திறந்துகொண்டு இருந்தார்கள். சிறிது நேரத்தில் பழனியும் கண்ணனும் வந்துவிட்டனர். 


கண்முன்னே பசும்பால் கறந்து டீ போட்டுக் கொடுத்தார்கள். குளிருக்கு இதமாக இருந்தது. இருள் விலகி லேசாக வெளிச்சம் வந்திருந்தது ஆனால் பனி விலகவில்லை. நேரத்திற்கு செல்ல வேண்டும் என்பதால் மனோ எங்களிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டு கிளம்பினார். மனமின்றி விடை கொடுத்தோம். 
விடைபெறும் மனோவுடன்

மனோவை அனுப்பிவிட்டு ஏரிக்கரைக்குச் சென்றோம். நேற்றுப் பகல் வெளிச்சத்தில் பளிச்சென்று இருந்த ஏரி இப்போது வேறுமாதிரியாக உருமாறி இருந்தது. கோனில் நிரப்பிய ஐஸ்கிரீம் போல் ஏரியில் இருக்கும் நீர் தெரியாத அளவுக்கு அதன்மேல் பனி சூழ்ந்திருந்தது. வெள்ளை உடை அணிந்த தேவதை வானிலிருந்து இறங்கி வந்து பூமியில் உலாவுவது போல் வெண்பனி அந்த ஏரி முழுவதும் தவழ்ந்து சென்றது வாழ்வில் பார்க்க வேண்டிய காட்சி. காதலர்கள் காதல் செய்ய ஏற்ற அருமையான சூழல்.
அதிகாலை ஏரிக்கரையில்...

குளிரைப் பொருட்படுத்தாமல் பனி விழகும்வரை அங்கேயே இருந்து அந்தக் காட்சியை ரசித்துக்கொண்டு இருந்தோம்.


வெயில் வருவதற்குள் பைக்கில் ஒரு ரவுண்டு போய் வரலாம் என்று கண்ணன் விருப்பப்பட்டதால் கிளம்பினோம். இப்போது விடுதி காம்பவுண்டை விட்டு நேராக வெளியே வந்து சின்னமனூர் செல்லும் சாலையில் சிறிது தூரம் சென்றால் இடதுபுறம் செக்போஸ்ட் போடப்பட்ட ஒரு சாலை செல்கிறது. அந்தச் சாலையில் தொடர்ந்து சென்றோம். வழியில் எஸ்டேட் வேலையாட்கள் மலையில் இருந்து வழிந்து வரும் தூய நீரைப் பிடித்து களைக்கொல்லி மருந்தைக் கலக்கிக்கொண்டு இருந்தனர், தேயிலையின் ஊடே இருக்கும் களையை அழிக்க.  சரிவில் வழிந்தோடும் நீர் சமதளம் வரை சென்று புல்த்தரைக்குள் மறைகிறது. நாங்கள் தேயிலையின் ஊடே இறங்கி அருகில் சென்று பார்த்தபோது புற்களுக்குள் நீர் ஓடுவதைத் தெளிவாகக் காண முடிகிறது. அருமையான இடம். தேயிலைப் பள்ளத்தாக்கு என்று சொல்லலாம். புகைப்படம் எடுத்துக்கொண்டோம்.
தேயிலைச் சரிவு

மீண்டும் பாதைக்கு வந்தோம். தேயிலைத் தோட்டத்தின் மேல் வரிசையாக இருந்த மரங்களின் ஊடே புகுந்து வெளியேறிய சூரியக்கதிர் விசிறியைப் போல் ஒரு தோற்றத்தைக் கொடுத்தது. புகைப்படம் எடுக்க அருமையான பேக்கிரவுண்ட். மொபைல் கேமராவில் எடுத்ததால் ஓரளவிற்கு மேல் அதன் அழகைப் பதிய முடியவில்லை.

சூரிய விசிறி

பழனியின் மிரட்டல் போஸ்.. ஹா..ஹா...
பைக்கை எடுத்து சிறிது தூரம் சென்றபோது வழியில் ஒருவர் நம்மை மறித்து எங்கே செல்கிறோம் என்று கேட்டார். சுற்றிப் பார்க்க வந்தோம் என்றோம். இது தனியாருக்குச் சொந்தமான எஸ்டேட் என்றும் வெளியாட்கள் நுழைவதற்கு அனுமதி இல்லை என்றும் அதனால் தான் சாலையின் தொடக்கத்தில் செக்போஸ்ட் போட்டிருப்பதாகக் கூறினார். நாம் சுற்றிப் பார்க்க அனுமதி கேட்டோம். கிடைக்கவில்லை. இந்த இடத்தைப்போல் ஒரு அழகான இடத்தைக் கண்டதில்லை என்று கூறினோம். அவர் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. இவ்வளவு அழகான இடத்தில் வாழ்கிறீர்கள் என்று பழனி கூறியதற்குமலங்காட்டில் என்னங்க சந்தோசம்?” என்று அவர் கூறியது எங்களை யோசிக்க வைத்தது. ஆம் உல்லாசப் பயணம் சென்ற நமக்கு அதன் அழகு மட்டுமே தெரிகிறது. ஆனால் அந்த மலங்காட்டை வாழ்வாதாரமாகக் கொண்ட மக்களுக்கு மட்டுமே அவர்கள் வாழ்வின் வலி தெரியும். ஆம், அடிப்பாடை வசதிகள் ஏதும் இல்லாத அங்கு மழை, குளிர், அட்டைக் கடியைப் பொருட்படுத்தாமல் சொற்ப வருமானத்திற்காக அந்தத் தேயிலைக் காடுகளை நம்பி தங்கள் வாழ்க்கையை ஓட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் அந்த மக்கள். பொதுத் தேர்வு எழுதும் மாணவர்கள் சின்னமனூர் சென்றுப் பரீட்சை முடியும்வரை அங்கேயே அரசு விடுதியில் தங்கி இருந்து பரீட்சைகளை முடித்துவிட்டு ஊர் திரும்புகிறார்கள். சுற்றிப் பார்க்க மட்டுமே சென்ற நமக்கு அவர்களின் வாழ்வின் இன்னல்கள் விளங்க வாய்ப்பில்லை. எங்கிருந்து வருகிறீர்கள் என்றார். மதுரை என்றோம். எஸ்டேட் மேலாளர் வந்தால் பிரச்சனை ஆகிவிடும் கிளம்புங்கள் என்றார்


அவர்களையும் குறை சொல்ல முடியாது. இது போன்ற இயற்கையான இடங்களைச் சுற்றிப் பார்க்க வருகிறவர்கள் அந்த இடங்களைத் தாங்கள் ரசிப்பதுபோல் மற்றவர்களும் ரசிப்பதற்கு அனுமதியளிக்க வேண்டும். மாறாக அந்த இடங்களில் தங்களின் எச்சங்களை விட்டு வருகின்றனர். ஆம், ஆங்காங்கே சில பாலித்தீன் பைகள், பிளாஸ்டிக் கப்புகள், மது பாட்டில்கள் ஆகியவற்றைக் காண முடிகிறது. மேகமலை வருபவர்கள் இதே அழகைத் தங்கள் வாழ்நாள் முழுதும் அனுபவிக்க வேண்டும் என்றால் சூழல் பொறுப்புடன் நடந்துகொள்வது நல்லது. விடைபெற்றுத் திரும்பினோம்.

மஹாராஜாமெட்டு
அறைக்குச் சென்று கிளம்பித் தயார் ஆனோம். நேராக மஹாராஜாமெட்டு

 சென்றுவிட்டு வந்து அறையைக் காலி செய்து மதியம் ஊருக்குக் கிளம்ப வேண்டும். பொதுவாக மதியம் 12 மணிக்கு அறையைக் காலி செய்ய  வேண்டும். அன்று அறைகள் எதும் முன்பதிவு செய்யப்படாததால் உதவியாளர் கண்ணன் எங்களை மெதுவாகக் காலி செய்ய அனுமதித்தார். முருகன் கடையில் காலை உணவாகத் தோசை கொடுத்தார்கள். சாப்பிடுமளவுக்கு இருந்தது.  நேற்று அந்தக் கடையில் இருந்த ஒருவர் மஹாராஜாமெட்டுக்கு பைக்கில் செல்வது சிரமம் என்று சொல்லியிருந்தாலும் நாங்கள் துணிந்து பைக்கில் செல்ல முடிவு செய்தோம். உதவியாளர் கண்ணன் மஹாராஜாமெட்டு செல்ல அணைக்குள் செல்லும் ஒரு குறுக்குப்பாதையைக் கூறினார். விடுதியை விட்டு வெளியே வந்து வலதுபுறம் திரும்பும் சாலையில் மஹாராஜாமெட்டு செல்லலாம்.. ஆங்காங்கே கற்கள் பெயர்ந்து துருத்திக்கொண்டும் தண்ணீர் தேங்கியும் உள்ள கரடுமுரடான குறுகிய சாலை.
மஹாராஜாமெட்டு செல்லும் சாலை

செல்லும் வழியெங்கும் ஏரி நம்மோடு பயணிக்கிறது. ஏரியின் மறுகரையில் அந்தச் சாலை செல்கிறது. வழியெங்கும் இயற்கையை ரசித்துக்கொண்டு பயணிக்கலாம். சாலை ஆங்காங்கே சில பிரிவுகளைக் கொண்டுள்ளது குழப்பத்தை ஏற்படுத்துகிறது. ஆள்நடமாட்டம் அதிகம் இல்லாததால் நாமே முடிவெடுத்து முன்னேற வேண்டும். 

பயணம் தொடரும்...   மேகலைப் பயணம் - நிறைவு இங்கே